de "Brûgebouwer"

’ t Kon nou echt niet meer; de floerbedekking had goed fyftyn jaar lain en waar nou op.
Sels de slytspoaren waren fersleten en ok al kon ‘ e brúne ’ t niet trekke, der most gewoan nij komme.
“Laminaat, saai Beitske, laminaat wil ‘ k nou hef.
Feul makkeliker skoan te krijen en te houwen dus ’ t skeelt my ’ n bileg fol werk. Eiberts’ Trien hewt ’ t ok kregen en dy sweert derbij”.
“Bist ’ n t wiis, kouwe poaten krije at ik avens de krant deurnim,brr ’ k mot der waar niet an dinke.
Dat Trien ’ t het is ’ n reden temeer om ’ t niet te nimmen en Beitske, we kinne dat dure laminaat niet betale, we hef nagal wat fierkante meters”.
“We he nag wat in ’ t kissy fan ome Jehannes sitten en we hadden ôfpraten dat wy dér wat nuttigs foor kope souden, wat foor dij en wat foor mij”.
“Neffens mij wort myn mijne nou heel rap bij dyn dijne foegt maar ’ t gaat niet deur,maisy. Eerlik sille wy alles dele.
Wy nimme ’ n fijn stikky floerbedekking en at Leo der wat ’ n arig priisy fan make wil dan fan dat hoogpollige wer’ t je suver met foetsyfrije kinne.
Dér kin ok nag ‘ s ’ n bôlkrúmel ‘ m in ferskúle, op dat glâde goed siest ommers alles lêgen en der lait hier betiden meer onder dan op ‘ e tafel”.
“Dan motte je sels de klauwen wat meer wappere late at je je dér an ergere, saai Beitske, we trekke der môrn ’ n dag foor uut, ’ t binne overal maaitiidskoopys en dan sien wy wel wer’ t wy strande”.
“’ n Hele dag op sjouw op ’ n stikky floerbedekking,bist ‘ n ’ t wiis?
We lope de dyk over naar Leo syn winkel en klaar is’ t. Dy hewt der allegaar staaltsys hangen wer’ t je de mooiste útsoeke en klaar is Kees”.
“Kees het gyn bericht fan mij kregen,snuuft Beitske en weet dus niet dat wy fortgaan en ik wil myn blik wel ’ s ferbrede, we gaan naar ‘ e stâd”.
Douwe pruttelt nag wat maar weet dat der dos gyn praten an is en geeft ‘ m der bij del; hij het nooit ’ n ster in Stratego weest en sien slagskip het gyn skijn fan kâns bij de float fan Beitske.
“ ‘k Gaan der foor ’ t broadeten nag maar even met Oar- loas ut, Piet het ’ t over boien en dy bin ik nou mooi foor.
Ant straks”.
Oar- loas doet syn naam eer an en set sokken foor’ t se goed en wel de bocht om binnen.
Nou hewt ‘ ie gelukkig deselde útfalroute, dat skeelt en hij hoort ‘ m blaffen.
Neskierig werom ‘ e hond soa blaft doet Douwe ’ n stap harder en steekt ‘ e dyk over.
’ t Lúd achteran.
’ t Komt bij ‘ e pastorie fort wer’t de nije domeny drok in ‘ e weer is om ‘ e boel weer wat op te knappen.
Der hè jongeloi in weunt dy’ t frij nijmoderig waren; niet passend bij mînsen op leeftiid.
’ t Is môrn grofvuil dus dan mot je der bij weze.
Oar- loas staat lúd blaffend foor ’ n man die’ t ’ n bult hout in baide hannen het en te benaud is om ’ n stap te fersetten.
“Kom,roept Douwe, fooruit, hier komme dou”
“Graag meneer, ik heb het niet zo op honden en zij, zoals u ziet niet zo op mij dus als u zo vriendelijk zou willen zijn”.
Douwe pakt Oar- loas bij ’ t nekfel en doet ‘ m de riem om.
“Sorry domeny, Ons Lieve Heer is fergeten om deuze hond goedwerkende oren te geven en hij geeft niet om sêgen.
“ Geeft niet hoor,het probleem is opgelost…….meneer”?
“de Groat, Douwe de Groat,domeny”.
Hij steekt syn hând út om te foesten met domeny maar dy staat nag hyltyd met ‘ e hannen fol.
“Och kom, ik sil je wel even helpe want dut is gyn doen soa.
Douwe bynt ‘ e hond ant stek fast en nimt de stapel fan domeny over.
“Laminaat,ziet u,sait domeny, mankeert nog helemaal niets aan, het is van een goede kwaliteit en er is zo ontzettend veel maar het is niet zo mijn ding, moet u weten. Ik ben meer van de vloerbedekking,veel warmer aan de voeten en het doet zo knus aan.
Douwe siet de bult met laminaat op ‘ e stoep lêgen en dan… dan is’ t krekt of beginne de 47 klokken fan ’ t Doesburgs carrelion in Douwe syn hoofd te loiden.
Nou,ik gok dat der foor Douwe wel ’ n nije accuboormesjiene en ’ n lasapperaat in ’ t kissy fan ome Jehannes sit, dinkt Douwe met ’ n glimpy om syn mônd.
Hij lait domeny de hând op ‘ e skouder en se boerke tegaar ’ t padsy op om ‘ e rest fan ’ t laminaat te besien.
Soa sien je maar weer dat de wegen fan Ons Lieve Heer binne ondeurgrondelik binne en dat tussen ’ t mijne en dijne betiden ’ n heel dun draadsy sit.
.

Ik hew der goed over prakkeseert fansels of dut wel kon op dusse site maar ‘ k bin der aindelik ut; ja, ’ t kin wel want soa is ’ t aigenlik begonnen met ‘ e “Brûgebouwer” en naast ’ t fait dat ik op útfaarten praat mot der eerst wel ’ n ferhaal skreven worre.          ’t Skriven fan gedichys in ’ t Hollâns omdat ik dat soawel links-as rechtsom gewoan niet kin en ferhalen in ’t Bildts.De meesten binne met ’ n dikke fette knipoog want naast fertriet bestaat ôns leven foor ’ t grootste part út plesierige gebeurtenissen maan ‘ k hope.De ene keer tref jim ’ n ferhaal an onder de titel BettysBildtseBlog+Bedinksels op myn site en de and’ re keer fine jim myn prakkedinksels over wat der gebeurt in ‘ e wereld.De persoanen út ‘ e ferhalen komme allegaar út myn groate dúm en ok al dinke jou dat je se kinne, se binne ’ t niet.Ik hoop dat myn ferhalen, in wat foor bocht fan jou levensachtbaan je dan ok maar sitte, even ’ n glimpy op je gesicht tovert hè.

Betty Drost-Kamstra